การให้

“อย่าให้ปลาแก่เขา แต่จงสอนเขาตกปลา”

“จงสอนให้เขาปลูกข้าว แต่อย่าเอาข้าวไปให้เขากิน”

คิดว่าหลายคนคงพอจะเคยเห็น 2 ประโยคข้างต้นมากันบ้างแล้ว ตัวผมเองมีความเชื่อในเรื่องนี้มานาน คนเราเกิดมาเป็นผู้รับก็ต้องรู้จักเป็นผู้ให้เช่นกัน

การให้สิ่งของหรือจะสู้การให้ปัญญา สิ่งของเมื่อให้ไปแล้วก็หมดได้ง่ายๆหากคนรับนำไปใช้อะไรผิดๆหรือไม่มีปัญญาที่จะทำให้เกิดประโยชน์ที่แท้จริง

นี่ก็เป็นเหตุผลสำคัญที่ผมหันมาสนใจงานเขียน จริงๆแล้วผมไม่ได้ชอบการเขียนมาตั้งแต่เด็ก และไม่ได้เขียนอะไรเก่งมากนัก ผมก็พยายามฝึกฝนมาเรื่อยๆ เพราะผมมองว่า การเขียนนี่แหล่ะ คือทางเลือกหนึ่งที่จะทำให้ผมสื่อสาร ถ่ายทอด ความรู้และประสบการณ์ของผมที่คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์แก่คนอื่นๆได้ดีที่สุด

ข้อดีของการเขียนก็คือ ผมได้ทบทวนความรู้และพัฒนาตัวเอง ทำให้ผมมีความจำที่ดีขึ้น ฉลาดขึ้น และผมสามารถแบ่งปันเรื่องราวต่างๆถึงคนหมู่มากได้ในคราวเดียวจากการเขียนหนึ่งครั้ง (ผมไม่ต้องมาเล่าเรื่องราวเดิมๆซ้ำๆให้ทีละคน และพวกคุณสามารถเลือกเวลาจะอ่านงานเขียนของผมเมื่อไหร่ก็ได้ และกี่รอบก็ได้) เป็นการบริหารเวลาอันสำคัญของทั้งคุณและผมได้ใช้ทำประโยชน์อย่างอื่นในชีวิตต่อไป